Wereldstotterdag 2019, artikel PZC

Samantha stottert, maar maakt ook haar dromen waar

MIDDELBURG – Een stotter meer of minder? Samantha de Witte-Malak (30) zit er niet mee. Sterker nog, de Vlissingse lacht keihard mee als er een goede grap over wordt gemaakt. Ze vindt het goed dat er op Wereldstotterdag (22 oktober) aandacht is voor het onderwerp, maar wil vooral geen zielig verhaal afsteken. ,,Ik ben trots op wat ik allemaal bereikt heb. Stotteren is daarin nooit een belemmering geweest.”
Wendy de Jong 21 okt. 2019

Mensen die stotteren hebben moeite met vloeiend praten. Ze zeggen stukjes van een woord dubbel of lopen vast op de klank. Wereldwijd heeft 1 procent van de volwassenen er last van. Samantha heeft het al vanaf het moment dat ze kan praten. Ze kreeg als klein meisje een tijdje logopedie, maar in haar verdere leven kon ze er prima mee omgaan. Samantha: ,,Stotteren hoorde gewoon bij mij. Ik ben er nooit mee gepest en ik heb van nature veel humor. Dat helpt wel.”
Toch besloot Samantha weer stottertherapie te volgen toen ze een stageplaats kon krijgen in de gesloten jeugdzorg. ,,Ik was bang dat de jongeren daar mij als groepsleider zouden uitproberen. Dat ze zich zouden focussen op mijn stotters als ik een krachtige boodschap moest uitspreken of er geintjes over zouden maken. En een grapje kan ik heus wel hebben, maar niet dag in dag uit. Ik wilde een manier vinden om ook tijdens die stage stevig in mijn schoenen te staan.”

Droom
In eerste instantie vroeg Samantha stottertherapeut Leonie Schipper om van het stotteren af te komen. Die hielp haar al gauw uit de droom, want dat is bijna onmogelijk. Leonie: ,,De kunst is om met stotteren te leren omgaan. Dat doen we als therapeuten eerst door iemands gedachten en gevoelens over stotteren onder de loep te nemen. Alles wat je denkt en voelt, maar ook wat er gebeurt in je lichaam heeft invloed op hoe je praat. Pas later focussen we ons ook op de techniek.”
Hoewel Samantha altijd al behoorlijk stevig in haar schoenen stond, gaf die zoektocht haar toch een hoop inzichten. ,,Ik was bang dat mensen inhoudelijk niet hoorden wat ik zei op het moment dat ik stotter. Maar ik heb geleerd om anders om te gaan met die schaamtegevoelens. Je moet van stotteren niet iets zwaars van maken, want dat is het niet. Het hoort bij mij, net als dat een ander een grote neus heeft.”
Samantha leerde omgaan met haar stotters en werkt nog altijd in de gesloten jeugdzorg. ,,Als er spanning is wordt het stotteren erger. Laatst gaf ik een presentatie en nam ik een van de jongeren mee. Hij vroeg me of ik niet bang was om te stotteren. Ik zei: ‘Als jij mijn stotters telt, krijg jij net zoveel bollen ijs als ik stotter’. Dat vertelde ik ook tegen de zaal en meteen is de spanning er dan vanaf.”

Hoe ga je om met een stotteraar?
Stottertherapeut Leonie Schipper weet dat het goedbedoeld is, maar als iemand niet uit zijn woorden komt, kun je het best rustig afwachten. ,,Blijf iemand aankijken, luister en vul zijn of haar woorden niet in. Voor hetzelfde geld wil diegene heel iets anders zeggen. Ook is het goed om het onderwerp bespreekbaar te maken. ,,Het onderwerp zit nog altijd in de taboesfeer, terwijl stotteren mag. Het is niets om je voor te schamen.”